Zdzisław
Beksiński (ur. 24 lutego 1929 w Sanoku, zm. 21 lutego 2005 w Warszawie)
- polski malarz, rzeźbiarz, fotografik i artysta posługujący się
grafiką komputerową.
Artysta zajmował się fotografią, rysunkiem, rzeźbą, a także grafiką komputerową. Najpełniej jednak wypowiadał się w malarstwie. Początkowo zajmował się fotografią artystyczną i rysunkiem, a następnie malarstwem i rzeźbą.
Pierwszym poważnym sukcesem artystycznym Beksińskiego była wystawa zorganizowana w Warszawie w 1964 r. przez znanego krytyka Janusza Boguckiego. Artysta nigdy nie nadawał tytułów swoim obrazom. Uważał je za swoją subiektywną wizję świata. Rzadko też je komentował.
Artysta zajmował się fotografią, rysunkiem, rzeźbą, a także grafiką komputerową. Najpełniej jednak wypowiadał się w malarstwie. Początkowo zajmował się fotografią artystyczną i rysunkiem, a następnie malarstwem i rzeźbą.
Pierwszym poważnym sukcesem artystycznym Beksińskiego była wystawa zorganizowana w Warszawie w 1964 r. przez znanego krytyka Janusza Boguckiego. Artysta nigdy nie nadawał tytułów swoim obrazom. Uważał je za swoją subiektywną wizję świata. Rzadko też je komentował.
W
latach 70-tych i 80-tych stał się popularny zarówno w kraju jak i za
granicą. Jego obrazy pokazywane były w prestiżowych galeriach na całym
świecie, m.in. we Włoszech, Niemczech, Francji, Belgii. Artysta jako
jedyny Europejczyk ma stałą
ekspozycję w muzeum sztuki w japońskiej Osace.
W latach 1947-1952 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Przez kilka lat, przymuszony nakazem pracy pracował w zawodzie w kilku miastach Polski. Zainteresował się wówczas fotografią artystyczną, rozpoczął również pierwsze próby rysunkowe i malarskie. W 1955 r. powrócił do rodzinnego domu w Sanoku. Oprócz fotogratii tworzył malarstwo, rzeźbę, rysunki. W 1958 roku wystawiał w Warszawie, Gliwicach i Poznaniu. W 1964 r. pierwszą dużą wystawę indywidualną w Starej Pomarańczarni w Warszawie zorganizował Janusz Bogucki. W latach 60-tych odchodzi od abstrakcji tworząc głównie malarstwo i rysunek. Po latach ten okres (od końca lat 60-tych po począek lat 80-tych) nazwie ,,okresem fantastycznym". W 1977 r. opuszcza Sanok i przenosi sie na stałe do Warszawy.
W latach 1947-1952 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Przez kilka lat, przymuszony nakazem pracy pracował w zawodzie w kilku miastach Polski. Zainteresował się wówczas fotografią artystyczną, rozpoczął również pierwsze próby rysunkowe i malarskie. W 1955 r. powrócił do rodzinnego domu w Sanoku. Oprócz fotogratii tworzył malarstwo, rzeźbę, rysunki. W 1958 roku wystawiał w Warszawie, Gliwicach i Poznaniu. W 1964 r. pierwszą dużą wystawę indywidualną w Starej Pomarańczarni w Warszawie zorganizował Janusz Bogucki. W latach 60-tych odchodzi od abstrakcji tworząc głównie malarstwo i rysunek. Po latach ten okres (od końca lat 60-tych po począek lat 80-tych) nazwie ,,okresem fantastycznym". W 1977 r. opuszcza Sanok i przenosi sie na stałe do Warszawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz